هر سال، با آمدن بهار و چند روز مانده به سال نو، بساط سفره هفت سین در خانه های ایرانی برپا می شود تا آیینی که از کودکی در ذهن ها نقش بسته را به جا بیاوریم. این سفره ممکن است روی زمین یا روی میز پهن شود تا اعضای خانواده لحظه تحویل سال در کنار آن بنشینند.
سفره هفت سین نوروزی برپایه عدد مقدس هفت بنا شده بود. در بسیارى از منابع تاریخى آمده است که «سفره هفت سین» نخست« سفره هفت شین» بوده و بعدها به این نام تغییر یافته است. شمع، شراب ، شیرینى ، شهد (عسل) ، شمشاد، شربت و شقایق یا شاخه نبات، اجزاى تشکیل دهنده سفره هفت شین بودند.
علی ای حال با توجه به تمام شواهدی که در تاریخ از وجود سفره هفت سین دیده می شود و با وجود آن که اجزای آن ریشه در اعتقادات و فرهنگ باستانی ایران دارد، تا قرن بیستم میلادی هیچ گونه اثری از سبک و سیاق امروزی و اجزای تشکیل دهنده سفره هفت سین که با حرف «سین» آغاز می شوند، در هیچ کتاب تاریخی دیده نشده است. اینها نشان دهنده آن است که سفره هفت سین امروز که با آن به استقبال بهار و سال نو می رویم یک رسم نوظهور است.
اجزاء سفره هفت سین:
سنجد: نماد عشق و دلباختگی و از مقدمات اصلی تولد و زایندگی است. عده ای عقیده دارند که بوی برگ و شکوفه درخت سنجد محرک عشق است.
سماق: سماق سمبل صبر و بردباری است و مظهر طلوع و آغاز دوباره معنی می شود.
دیگر اجزاء سفره هفت سین:
تخم مرغ نماد زایش و آفرینش است و نشانه ای از نطفه و نژاد.
قرآن کریم: قرآن را به نشانه توکل و توسل به خدای متعال بر سفره قرار می دهند و درخواست بهترین ها را از خالق خویش دارند.
آینه: آینه نماد روشنایی است و حتما باید بالای سفره جای گیرد.
ماهی: نماد زایش، تازگی، شادابی و تکاپو است.
شمع: مظهر فروغ و روشنایی است.
منبع : دانا
گرد آوری در : سحر بانو